azar

[aza:r]

1) Agyry, yza, kesel, dert.

∙ Onuň endamynyň azarlarymy, ýa-da pikir-hyýaly ony horlaýarmy, garaz, Gurduň gözüne uky gelmeýärdi. (A. Gowşudow, Mähri-Wepa)

2) Horluk, azap, jebir, kynçylyk.

∙ Olaryň azarlaryny bize ýetirmeýärler.

∙ Günbe-günden beterläp, Artýardy meň azarym. (Ş. Kekilow, Saýlanan eserler)

∙ Biz çekilen azarlaryň tiz soňuna çykdyk. (B. Kerbabaýew, Aýsoltan)

◊ azar bermek — Birahat etmek, ynjalyk bermezlik, horlamak, ynjatmak.

∙ Gyzka Amansoltanyň Nepese azar berýän, gödek degişýän wagtlary bolýardy. («Sowet Türkmenistany» gazeti)

◊ azar bolmak — Dert bolmak, iş bolmak.

∙ Emma welin, men şeýle erbet garagolçylygym sebäpli Gurban aga uly zyýan berenime, ile-güne hem uly azar bolanyma, öz janymy gynanyma düşündim. (A. Gowşudow, Powestler we hekaýalar)

◊ azar edinmek — Alada, ünji etmek, ynjalyksyzlanmak.

∙ Siz azar edinmäň, meniň agyrýan ýerim ýok. (M. Gorkiý, Ene)

◊ azara galmak — seret azar edinmek

∙ Azara galyp geleniňiz üçin köp sag boluň! («Tokmak» žurnaly)

◊ azara goýmak — Aladalandyrmak, görgä goýmak.

∙ Agyr ýaraly teni, Azara goýdy meni. (A. Kekilow, Söýgi)